RACHEL STURTZ, akıl sağlığı krizleriyle nasıl başa çıkılacağını öğrenmek için bir kursa katıldı. Yararlı bilgiler ve birçok soruyla geri döndü.
DENVER’deki RUH SAĞLIĞI MERKEZİ’nde bir kurs olan Ruh Sağlığı İlk Yardımının sabah seansının ortalarında, eğitmenim masa arkadaşlarımdan birine geri dönmemi istedi, gözlerimin içine bakıp ona basit bir soru sordu: “Herhangi biri Hiç intihar etmeyi düşündün mü? ” Bu “kendine zarar” değildir çünkü burada anlambilim aleyhinize işliyor. “Kendini öldür.” Sadece, doğrudan, cidden.
Başarısız oldum. Soruyu garip bir kahkaha ve yarım gülümsemeyle sordum. Öyle görünüyor ki, bu sorunun belirdiğini bilen, eğitim egzersizlerinde intihara meyilli olmayan bir yabancıyı sorguluyor olsanız bile, soruyu sormak çok çok zor. Ve varmaya çalıştığım nokta bu. Gittikçe daha popüler hale gelen bu öğrenme sınıflarındaki eğitmenler, soruyu yüksek sesle sormamızı istiyorlar, böylece gerçek hayatta kullanmamız gerektiğinde tereddüt etmememiz veya mahvetmememiz için.
Bunun nedeni, Amerikalıların beşte birinin akıl sağlığı hastalıkları olmasıdır ve ister hoşunuza gitsin ister gitmesin, arkadaşlar, ebeveynler ve sorun çıkaranlar olarak, muhtemelen panik ataklara, depresyona veya depresyona yanıt veren ilk duygusal kişiyiz. birinin intihar düşünceleri. Ve benim gibi, çoğumuzun ne yapacağına dair hiçbir fikri yok.
Ruh Sağlığı İlk Yardımı, Avustralya’da bilgili bir akıl sağlığı hemşiresi ve öğretmeni tarafından halkı akıl hastalıkları konusunda eğitmek için yaratıldığı 2000’li yıllardan beri kullanılmaktadır. Kütüphanelerdeki ve diğer kamu tesislerindeki çeşitli hastalıkların belirti ve semptomlarını öğretir ve sonra bu çok önemlidir, tehlikede olan kişiyle nasıl konuşulacağıdır. ABD’de 12.000 MHFA (Ruh Sağlığı İlk Yardım) eğitmeni bir milyondan fazla kişiyi eğitmiştir. Newton’daki Sandy Hook School’da yaşanan çatışmanın ardından Başkan Obama, programı eyalet ve yerel eğitim kurumlarında uygulamak için Madde Bağımlılığı ve Ruh Sağlığı Hizmetleri İdaresi’ne 15 milyon dolar verdi.
Yetişkin MHFA sınıfımdaki sekiz saatlik bir kurs bana 20 dolara mal oldu (fiyatlar 75 dolara kadar değişiyor). Kadromuz çoğunlukla zihinsel olmayan profesyonellerle doluydu; bir öğrenci hemşire, kırsal çiftçilerle çalışan bir USDA temsilcisi ve evsizler barınağından bir gönüllü de dahil olmak üzere, hepsi de çoğu kez müdahalelerle karşı karşıya kaldı. kriz. Evden bir gazeteci olarak onlardan biri değildim.
2018 yılının sonunda yakın bir arkadaşım için endişelenmeye başladım. Ailesi ve işi çöktü. İçiyordu ve defalarca “karanlık bir yerde” olmaktan söz ediyordu. Endişelendim, sorular sordum, destek teklif ettim ve evimde akşam yemekleri önerdim. Terapi ve danışmanlık önerdim ama en önemli soruyu bir kez bile sormadım: “Kendini öldürmeyi mi düşünüyorsun?” İntihar kelimesinden kaçabileceğini düşündüm çünkü ikimiz de “karanlık yer” in kararını verirken beklediği bir oda olduğunu anladık. Ama şimdi, kelimeden kaçınmanın onu benimle çevrelediğini öğreniyorum.
Sınıfta, birden çok akıl hastalığı olan kişileri gösteren düşük bütçeli videolar izledik ve depresyonun birisinin monoton sevgisinde kendini nasıl gösterdiği veya birinin arkadaşlarından çekilip gitmediği gibi depresyon belirtilerini aradık. çalışmak. Arkadaşım gibi depresyonun da hayatlarını nasıl tükettiğini gördük. Kafamıza kaygı imajını çizeriz, çoğumuz Yüzük’teki çocuk gibi karanlık spiraller çizeriz. Daha sonra şizofreni ve bipolar hastalıkla egzersizi tekrarlıyoruz. Psikoloji 101 dersini bir sömestr boyunca dört saate sıkıştırdık ve tahmin edebileceğiniz gibi, çok azıyla kaldık.
Gün boyunca programın eylem planını, ALGEE’yi öğrendik ve sıkıcı tekrarlarla anlattık: intihar veya zarar riskini değerlendirin, yargılamadan dinleyin, güvence ve bilgi sağlayın, sizi profesyonel yardım almaya teşvik ediyorum. ) ve kendi kendine yardım ve diğer destek stratejileri hakkında teşvik. Üçüncü kez kafamıza girdikten sonra başka öğrencilerle yorgun bakışlar değiş tokuş ettik, kursun bu kısmının herkesi kızdırdığı belliydi. Sekiz saatlik günü krem tonlu bir odada, perdeleri çekilmiş ve flüoresan ışıklar altında geçirdik. Bir eylem planı istemiyorum, senaryoya daha fazla zaman ayırmak istiyorum, ne söyleyeceğimi ve nasıl söyleyeceğimi bilmek istiyorum. Bir kez diyalog rolü oynuyoruz, çeşitli çalışmalarla ALGEE’den beş kez geçiyoruz.
Bazı sağlık uzmanları MHFA’yı çok indirgeyici olduğu için eleştiriyor. Diğerleri, bir günlük eğitimin, öğrencileri klişeleşmiş bir semptom listesine göre teşhis ve etiketlemeye teşvik ederek akıl hastalığını damgaladığını ve insanları akıl sağlığı uzmanlarına yönlendirme kararının gerçekçi olmadığını söylüyor. bu hizmetlerin bulunmadığı ülke bölümleri için. Hepimizin en az etkili olandan en etkili olana kadar çeşitli hastalıklar olarak hizalandığı bir egzersiz, birçok profesyonelin bunu görmesine neden olur.
TEMEL SORU SORMA
İNSANLARLA KONUŞMAYI BİLMEK üzerine bir kariyer inşa ettim ve travma mağdurları ile yoğun bir şekilde çalıştım. Ancak röportajlarımdaki insanlar, zor bir konuşma yapacağımızı önceden biliyorlar. Sevdiğin birine yakın olmak farklı hissettiriyor. Ya bir şeyleri ısıtırsan? Ya yanlış yaparsan?
Gerçekten endişeli olsanız bile, birinin kişisel hayatına müdahale etmek sıkıcıdır. Ulusal Davranış Sağlığı Konseyi’ne göre, çoğu insan zihinsel sağlık krizi olan birinden kaçınır. Bu korku, sınıfta bir polis danışmanının belirttiği gibi, kontrol etmemiz gerektiğinde kendi işimize gitmemize neden oluyor. “Tanıdıkları biri aktif bir silahlı kişi olduğunda arkadaşlar ve aile her zaman şaşırırlar” diyor. Ama işaretler her zaman oradaydı, işaretler her zaman oradaydı. Sadece kaçırıldılar. ”
Korku aynı zamanda bize “Kendini öldürmeyi mi düşünüyorsun?” Soruyu ele almayı dengesiz hale getiriyor. Koç, “Eğer sorudan açıkça korkuyorsanız, arkadaşınız cevabı kaldıramayabilir” diyor. İster gerçek ister sahte olsun, bu tartışmaları yapmanın yolunun sessiz bir güvenle olduğunu öğreniyoruz. Bu, endişelenmemeniz gerektiği anlamına gelir. Açık vücut pozisyonunda kalın. Dikkatli dinle. Yüz yüze değil, yan yana oturun çünkü zor bir konuşma yapmak için zor bir durumda hissetmemelisiniz. Ayrıca, düşündüğünüzün aksine, birine intiharı sormak duygularını yoğunlaştırmaz, genellikle etkisiz hale getirir. Gün ilerledikçe, zamanımız faydalı ve sıkıcı bölümlerle doldu (dilinizin kodunu çözmenin temel yolları için sağdaki “Zor Bir Konuşmayı Daha Az Zorlu Hale Getirme” bölümüne bakın).
BİLGİNİN SINIRLARI
MHFA’nın etkinliği konusunda BAZI PSİKOLOGLAR ve kurtarma merkezi yöneticilerinin gündeme getirdiği en büyük sorunlardan biri, insanların katılımcı müdahalelerinden fayda sağladığını gösteren araştırma eksikliğidir. Colorado Üniversitesi Tıp Fakültesi’nden yakın zamanda yapılan bir araştırma, MHFA katılımcıları arasında müdahale etmek için zihinsel sağlık bilinci ve özgüveninde yaklaşık yüzde 30’luk bir artış olduğunu buldu. Ancak, mezunların ne sıklıkla müdahale ettiğini veya yaptıklarının etkili olup olmadığını kimse bilmiyor.
Ancak bir başlangıç noktasına ihtiyacımız var ve eğitim bunlardan biri. Çünkü çoğu insan kaygı başlangıç yaşının ortalama 11 olduğunu bilmiyor. Ya da panik atak 20 dakikaya kadar sürebilir … Ya da mutsuz olan birinin açıklanamaz şekilde mutlu olması intihar riskinin endişe verici bir işaretidir … Veya intihar düşünceleri veya hayatta kalanlarla bir girişimden sonra yardım arayan kişiler Bu sürecin ilk üç ayında intihar özel dikkat göstermeli, ölüm riskinin daha yüksek olduğunu bilmiyorum.
Aksine, ideal olarak ya da değil, bu tür bir sınıf bir oyun planı ve daha da önemlisi, öncelikle geçici bir önlem olduğumuzu ve harekete geçmemiz gerektiğini hatırlatır. Neyse ki, arkadaşım Adsız Alkolikler’e katıldı. O zamandan beri intihar düşünceleri hakkında dürüst konuşmalar yaptık ve kendimi daha iyi hissediyorum çünkü bir gün o karanlık yere düşersem ne soracağımı biliyorum.
Eğitimli bir profesyonel gibi hissediyor muyum? Hayır. Bu hikayeyi yazmak için bir şeyi unutmam ve notlarıma geri dönmem gerekiyor mu? Evet. Bu müdahale etme şansımı artırır mı? Arkadaşlarım ve ailem hakkında yabancılardan kesinlikle şüphe duyarım.
Ancak mağazadaki biri panik atak geçirirse ve insanlar birbirlerine bakarsa, yardım gelene kadar dizginleri elime alacağımı düşünüyorum.
