Aşırı aktif çocuklar bazen ebeveynleri için zor anlar yaşarlar. Davranışları bazen etik normları aşıyor.
Bu, sorunun ilk sinyalidir. Hiperaktivite – Yunancada “hiper” yüksek, “aktivas” hareket etmek veya hareket etmek anlamına gelir. Terim, aktif olan ve davranış sistemlerini düzenleyemeyen çocukları ifade eder. Bu tür çocuklar çevre ile bazı zorluklar yaşarlar.
Uzmanlar, “Ailelerden gelen en yaygın şikayet, çocukların istismara uğraması ve her konuda sorular sormasıdır” diyor.
AzEdu.az’a göre psikolog Aygün Jafarova Medicina.az’a ayrıntılı olarak şunları söyledi: “Bir çocuk çok soru sorarsa ve her şeyle ilgilenirse, bu yaramazlık anlamına gelmez. Bu sadece çocukta ortaya çıkan ilgi alanlarının bir göstergesidir. Bu durumda anne-babalar çocuklarını ilgi merkezinde tutamazlarsa, örneğin sorularını cevaplamazlarsa, çocuklar başka yollarla dikkat çekmeye başlarlar. Yani yaramazlık yapıyorlar. ”
Ebeveynler bunu genellikle hiperaktivite olarak görürler. Ancak uzmanlar bunun doğru olmadığını söylüyor. Psikolog Aygün Jafarova, “Aslında bu eylemlerle ebeveynlerin ve başkalarının dikkatini çekmek istiyorlar. Çocuklar bu adımı odak dışında hissettiklerinde atıyorlar. Aileden çocuğa sevgi eksikliği onları yaramaz olmaya motive ediyor ve yaramaz. ”
Aşk eksikliğinden kahkaha
Sonuç çok ciddi olabilir. Araştırmalar hiperaktif çocukların çok aktif olduğunu gösteriyor. Örneğin, bu tür çocuklar akranlarını zorlar, duvarlara tırmanır, çok konuşur, başkalarını rahatsız eder – kısacası onları evcilleştirmek zordur. “Bu durumda ne yapılmalı, hangi adımlar atılmalı” gibi sorular var. Psikolog Aygün Jafarova, bunun ancak aşkla aşılabileceğini söylüyor: “Her zaman sevgi aşılanmalı. Konuşurken göz teması kurun ve mümkün olduğunca okşayın. Çocuklara zaman verilmelidir. Yani onlarla iletişim kurmak önemlidir. Günü nasıl geçirdiğini, ne yaptığını, hangi sorundan endişe duyduğunu tartışmak gerekir. Soruları ayrıntılı olarak cevaplanmalıdır. Kısacası çocukların ihtiyaçları karşılanırsa, yanlış davranışların önüne geçmek mümkün. ”
Hiperaktivite sendromu teşhisine gelince, psikologlar sadece uygun muayene ile teşhis edilmesi gerektiğini söylüyorlar. Bunun için öncelikle tıbbi ve psikolojik muayenelerin yapılması gerekir. Sendromun ilk belirtileri birkaç vakada kendini gösterir: “Dikkat bozukluğu varsa, örneğin bir dakika oturamaz, su içemez veya yiyemezseniz, bu zaten patolojik bir aktivitedir. Bu durumda, Bir uzmana danışmalısınız Psikoterapi alınmalı, ilaç tedavisi Bazen hiperaktivitenin aktivite ile karıştığı bir nokta vardır. Aktif bir çocuğa da hiperaktivite teşhisi konur.Bu çok yanlış bir yaklaşımdır.Çocuklara yanlış teşhis konulur. Veya regular bir çocuğa bakarsınız, regular aktivitesi vardır, sadece ebeveyn çocuğumun hiperaktif olduğunu iddia eder.
Bu nedenle ebeveynler onları anlamalı, çocuklarına sevgi ile davranmalı ve desteklemelidir. Uzmanlar, aktif ve yaramaz her çocuğa bu teşhis ve ilaç tedavisinin verilmesine karşı çıkıyor.
