in

Nazım Hikmətin Səməd Vurğunun xatirəsinə yazdığı şeir

Nihayet şehrine gelebildim,

ama geç kaldım Samet,
görüşümedik,
bir ölüm boyu geç kaldım.
Teypteki sesini
dinlemek istemedim Samet,
ölülerin, büsbütün ölmeden,
resimlerine bakamam.

Ama gün gelecek,
seni de senden büsbütün ayıracağım Samet.
Saygılı hatıralar dünyasına gireceksin.
Kabrine çiçek de koyabileceğim
gözüm yaşarmadan.

Sonra gün gelecek
senin başından geçen iş
benim de başımdan geçecek, Samet.

You May Also Like:  Albert Eynşteyn deyir ki, Təhsil – məktəbdə öyrəndiklərinizi unutduqda ağlınızda qalandır.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Əbdurrəhman əş-Şərkavi Yayda ovlanan göyərçin əsərindən

Cek Londonun iş otağı