İnkalar Machu Picchu’yu Nasıl İnşa Etti? İşte Mühendislik Harikası Detaylar

Şehir surlarının ötesinde, tarım sektörü seçkinler için yiyecek üretti ve tüm vatandaşlar için gerekli olan bir tür emek vergisi olan “mita” larını ödeyebilmek için halkın işini sağladı. İşçilik burada daha az rafine, ancak mühendislik öyle değil. Ruth, özellikle “su kullanımları muhteşemdi” diyor. Bu, Machu Picchu’nun 16 çeşmesi bölgeye ferahlatıcı bir cazibe kattığı için tamamen estetik bir düzeyde doğrudur. Ken, “Fashionable şehirlerde olduğu gibi, su havuzunun görüntüsü ve sesi, özellikle sıcak bir yaz gününde bir cazibe merkezidir.”

Ancak daha da önemlisi, yönetilmeden bırakılırsa, sahayı çoktan tahrip edecek olan su yönetimiydi. Ken, “Machu Picchu’nun beş yüzyıldır ayakta kalmasının nedeni iyi drenajdan kaynaklanıyor” diyor. Şehrin aşağısındaki yamaçları çevreleyen teraslar, yamaçları tarıma uygun hale getirmenin yanı sıra, onları yüzey akışından ve erozyondan da korumuştur. Suyun toprağa akmasına yardımcı olmak için taş istinat duvarları ve dikkatlice katmanlı toprakla birlikte geldi. Yağmurun birikmesini önlemek için merkezde yüksek bir noktası bile var.

Kentsel sektörde, granit merdivenler ve yürüyüş yolları bir akış kanalları ağı olarak ikiye katlandı, hepsi şehrin altındaki yağmur ormanına boşaltılan bir ana gidere suyu besliyordu. Pek çok bina, özellikle imparatorun konutu gibi önemli olanlar, yine ana gidere boşalan özel drenaj planlarına sahipti. Ruth, “Sürdürülebilirlikte ustaydılar” diyor.

Tabii ki sarp bir dağ sırtı üzerine inşa etmek istiyorlarsa öyle olmalıydılar. Ancak etik, dünya görüşlerine dahil edildi. Lee, Pachamama ya da Toprak Ana olarak adlandırdıkları gezegeni önemsediklerini belirtiyor. “Eğer bununla uğraşacaksanız, doğru yapsanız iyi olur diye bir felsefeleri vardı.”

Taş Uzmanları

Inkalar’nın Machu Picchu üzerine yaptığı çalışmaların çoğu etkileyici olsa da göze çarpmıyor. Ken, inşaatın yüzde 60’ının yer altında olduğunu tahmin ediyor. Ancak ziyaretçiyi ilk etkileyen, şehrin en zarif binalarının zarif taş işçiliğidir. Harç olmadan, kesme denilen bir teknik kullanarak, İnkalar, ince oyulmuş granit taşları, aralarına bir kağıt parçası sokamayacak kadar hassas bir şekilde birbirine uydurur. Bingham, Güneş Tapınağı’nın bir tarafını, mükemmel aralıklarla dikdörtgen kayalardan oluşan uzun bir uzantıya, “Güney Amerika’daki en güzel duvar” olarak adlandırdı.

İnka’da çelik veya demir aletlerin olmadığını unutmayın. Bu bloklar bronz ve taşla yontulmuştu, ancak asla tahmin edemeyeceğiniz kadar incelikliydi. Son zamanlarda yapılan bazı araştırmalar, bölgeyi kısmen seçtiklerini, çünkü kesişen fay hatları sayesinde kayaların ihtiyaçlarına göre zaten kırıldığını ve bu da onları oymayı kolaylaştırdığını ileri sürüyor. Bununla birlikte, diğer yerlerde İnka şehri, kayaların kenarlarının sıkı eklemler sağlamak için düzlemsel olduğu çokgen bir tarzda inşa edilmiştir. Yine de, kolayca üst üste konulabilen dikdörtgenler şeklinde şekillendirilmemiştir.

Birçok taş sadece özenle kalıplanmakla kalmaz, aynı zamanda büyüktür. Oyma işin sadece yarısıydı ve ardından nakliye ve yerleştirme geliyordu. İnka şehrinin genellikle 10 ila 15 tonluk ağırlıkları işlediği düşünüldüğünde, pek çoğunun uzaylı yardımı aldıklarına inanması şaşırtıcı değil. Ancak uzmanlar, kaldıraçların ve rampaların akıllıca kullanımından daha gizemli hiçbir şey içermeyen daha gerçekçi açıklamalar sundular.

Daha hafif taşlar için yuvarlanmak yeterli olacaktır. Sürtünmeyi azaltmak için daha ağır olanlar parke taşı yataklarının üzerine sürüklenebilir. Ya da, Lee’nin sahada check ettiği gibi, kızaklara yerleştirilebilirler ve merdiven benzeri bir aparat boyunca eğimli bir düzlemde, bir sıkıştıraçtan diğerine kaldırılarak hareket ettirilebilirler. Araştırmacılar, bu behemotları nasıl yükseltip yerine indirdikleri hakkında az şey anlıyorlar. Lee, “Sınırlı bir alet çantalarına sahiplerdi ve muhtemelen dev kayaların taşınması hakkında en çılgın rüyalarımızda hayal edebileceğimizden daha fazlasını biliyorlardı.” diyor.