Kadınların erkeklerden daha uzun yaşaması, hayata “daha sağlıklı” yaklaşımlarından değil, yaşlanmayı yavaşlatan ek bir gen kopyasına sahip olmalarından kaynaklanmaktadır.
Çalışmanın sonuçları Growing old Cell dergisinde yayınlandı.
Dünya Sağlık Örgütü’ne göre ortalama yaşam süresi şu anda 71 yıldır. En fakir Afrika ülkelerinden en zengin Avrupa şehirlerine kadar, kadınların ortalama yaşam beklentisi dünyanın tüm ülkelerinde erkeklerden daha yüksektir (sırasıyla 73 ve 68 yıl).
İlginç bir şekilde antropologlar, bu eğilimin ilkel topluluk yapısında kalan halklar arasında da gözlemlendiğini bulmuşlardır. Geleneksel olarak bu, erkeklerin riske, obeziteye ve alkol, tütün ve uyuşturucu gibi sağlıksız yaşam tarzlarına yatkınlığı ile ilişkilendirilmiştir.
Bununla birlikte, Los Angeles Kaliforniya Üniversitesi’nde bir bilim insanı olan Dena Dubal ve meslektaşları, erkek ve kadınların yaşamları arasındaki farkın sadece sosyal değil, aynı zamanda genetik olduğunu da keşfetti.
Uzun bir süre, araştırma ekibi DNA’sı modifiye edilmiş dört sıra dışı fare grubu gözlemledi.
Dubal’a göre bilim adamları, beyin ve diğer organların işleyişinde, cinsiyet kromozomlarının işlevi ve yapısında kadın ve erkek arasında birçok farklılık olduğundan şüpheleniyorlar.
Gerçek şu ki, Y – erkek erkek kromozomu, neredeyse hayati genlerden yoksundur. Birkaç kritik DNA alanı nakledildikten sonra (örneğin, bir embriyonik gelişim programını tetiklemek için), bunlar genomdan çıkarılabilir.
Dişi X kromozomu hem zayıf hem de güçlü cinsiyet için hayati önem taşır ve genlerindeki bir bozulma genellikle ölümcül bir sonuca (ölüm) neden olur. Dubal ve ekibi, erkeklere kıyasla kadınların uzun ömürlülüğünün zaten X kromozomu ile bağlantılı olabileceği sonucuna vardı.
Bu fikirden yola çıkan araştırma ekibi, dört grup erkek ve dişi fare yetiştirdi. Yarısının “yanlış” kromozom düzenlemeleri vardı. Bilim adamları, eksik Y kromozomunun parçalarını DNA’larına enjekte ederek ve XY düzenlemesiyle “transseksüel” erkekler yaratarak XX kromozomlu erkekler yaratabildiler.
Önümüzdeki üç yıl boyunca, biyologlar kemirgenlerin yaşamlarını ve davranışlarını yakından izlediler. Deneyler, DNA modifikasyonundan sonra yaşamlarının cinsiyete değil, kromozom yapısına bağlı olduğunu göstermiştir.
