Bir melek vardı,
Aşkı fısıldardı.
Elimde o büyülü ellerin hayali kaldı.
Uyku imkansız,
Umut vicdansız.
Güneş bile dedi ki kendine: “Doğmak
anlamsız.”
Ağladım delice,
Elimde boş bir şişe,
Kutladım bu gece sarılmanı,
Başka kollara.
Yapayalnız biçare,
Ölüyorsam kime ne!
Benzedim bu gece,
Yine boş sokaklara.
