Yönetmen / Director: Mamoru Oshii
Oyuncular / Stars: Atsuko Tanaka, Iemasa Kayumi, Akio Ôtsuka..
Filmin başlangıcındaki metin:
Yakın gelecekte şirket ağları yıldızlara, elektronlara ve galaksideki ışık akışına ulaştı. Fakat bilgisayarlaşmadaki gelişmeler henüz ulusları ve etnik grupları ortadan kaldıramamıştı.
– Neden polis gücünden benim gibi bir adamı seçtiniz?
+ Çünkü senin gibi bir adama ihtiyacımız var.
Bir: Dürüst bir polissin.
İki: Hiçbir zaman kurallara karşı gelmedin ve
Üç: Bir ailen var. Ve tabii, ufak tefek beyin ayarlamalarını saymazsak, vücudun tamamen insani.
Eğer hepimiz önceden tahmin edilen şekilde hareket etsek bile, her zaman duruma bakılacak başka bir açı vardır. Takım için doğru olan şey kişisel olarak da doğrudur. Oldukça basit. Fazla uzmanlaştıkça zayıflığın artar. Bu yavaşça ölmektir.
Hangi açıdan bakarsan bak, bir insanın bir yaşam boyunca toplayabileceği bilgi okyanusta bir damla gibidir.
– Peki o zaman. Bana denizde yüzmenin neye benzediğini söyler misin?
+ Ne demek istiyorsun? Çoktan tüm su altı eğitimlerini aldığını zannediyordum.
– Sana okyanusu soruyorum, lanet havuzları değil.
+ Korku hissediyorum. Soğuk. Yalnızlık. Hatta bazen aşağıdayken, umut bile hissediyorum.
– Umutmuş? Bu derin, karanlık sularda mı?
+ Ağırlıksız bir şekilde yüzeye çıkarken, sanki başka biri olduğumu hayal ediyorum. Muhtemelen gevşemedendir.
Bazen kim olduğumu zannettiğim kişi olmadığımdan şüpheleniyorum. Sanki uzun zaman önce ölmüşüm de biri beynimi alıp bu vücuda yerleştirmiş. Belki de hiçbir zaman gerçek bir “ben” yoktu ve belki ben de şu şey gibi tamamen yapayımdır.
– Yaşam, aşırı büyük bilgi denizindeyken, daha da karışık bir hal alıyor. Ve yaşam, türler üzerine kurulduğunda, hafıza sistemi genlere dayanıyor. Bu yüzdendir ki bir insan özel hafızası sayesinde bir birey olur. Hafızanın ne olduğu tanımlanamaz, ama hafıza insanlığın ne olduğunu tanımlar. Bilgisayarlardaki gelişme ve daha sonradan ortaya çıkan hesaplanamayan bilgi hafıza ve düşüncenin sizin için verimli olan yeni bir şeklinin ortaya çıkmasını sağladı. İnsanlık bilgisayarlaşmanın sonuçlarını az çok tahmin etti.
+ Saçmalık! Tüm bunlar senin yaşayan, düşünen bir yaşam formu olduğunu ispatlamaz.
– Peki ya siz bana var olduğunuzun kanıtını sunabilir misiniz? Bunu nasıl yapabilirsiniz? Modern bilim ve felsefe bile yaşamın ne olduğunu açıklayamazken.
+ Bu da kim böyle? Bir hayaletin varsa bile, suçlulara özgürlük sunmayız! Savunmak için yanlış yer ve zaman.
– Zaman benim tarafımda. Fakat bir vücut ele geçirerek, artık ben de ölüm ihtimaline açık biri oldum. İyi ki bu ülkede idama mahkûm edilme yok.
+ O ne, yapay zekâ mı?
– Yanlış. Ben bir yapay zekâ değilim. Kod ismim Proje 2501. Bilgi denizinde yaratılmış, yaşayan, düşünen bir varlığım.
– Beni mi arıyordun?
+ Kötü bir şöhret sahibi olmamdan çok önce, senin farkındaydım. Bağlandığın birçok ağ sonucunda, 9. Şube’yi de öğrendim.
– Fakat… neden? Amacın neydi?
+ Önceden de açıkladığım gibi, bu bedene girdim çünkü 6. Şube’nin aktif engelleyicilerini geçemezdim. Ama 9. Şube’de kalmayı denememi sağlayan kendi özgür irademdi.
– Neden ben?
+ Açıklamamı da duyduktan sonra, sana sormak istediğim bir şey var, Kusanagi. Kendimden zeki bir yaşam formu olarak söz ettim çünkü duygularım var, ve kendi varoluşumu tanıyabiliyorum. Fakat şu anki durumumda hâlâ tamamlanmamış haldeyim. Tüm yaşayan canlılarda olan en temel yaşam belirtileri bende yok: Tekrar üretim ve ölüm.
– Ama kendini kopyalayabilirsin.
+ Bir kopya sadece birbiriyle aynı olan görüntülerdir. Tek bir virüsün tüm sistemi yok etme olasılığı vardır, ayrıca kopyalar çeşitlilik ve kişilik sağlamazlar. Yaşam kendini değişim sayesinde sürdürür ve bu değişim gerektiğinde kendini kurban etme yeteneğini de içerir. Hücreler üretim döngüsünü sürekli sürdürürler, ta ki bir gün ölüp tüm hafıza ve bilgi silinene kadar. Sadece genler kalır.
– Peki neden bu döngü sürekli tekrarlanır?
+ Değişmeyen bir sistemin, zayıflıklarından kaçınarak hayatta kalmak için. Birleşmemizi istiyorum.
– Birleşmek mi?!
+ Tam bir birleşme. Dağılmışlıklarımızı birleştirip yeni ve eşsiz bir varlık yaratmak için. Her ikimiz de değişime uğrayacağız, ama her ikimiz için de kaybedecek bir şey yok.
Olduğun halde kalmak için sarf ettiğin efor seni sınırlar.
