– Ne oluyor?
+ Bu biz değiliz. Tanıdığım biz bu değiliz. Seni tanıyamıyorum veya kendimi.
– Ben de seni tanıyamıyorum.
+ Böyle olsun istemiyorum.
– Evet.
– Olanları kabullenmemen çok garip.
+ Olaylara farklı yönden bakmış olmanın nesi garip? Senin bakışını kabullenemem, ben öyle görmedim. Senin görüşünle alakalandıramıyorum.
– Olaylara aynı açıdan bakmamızı istiyorum.
+ Buna mı döndük? “Aynı açı”ya?
– Hem çocuklar için hem bizim için doğru olan bu bence.
+ Sen nasıl gördün peki?
– Dinle beni. Bir çığ olduğunda ve korktuğumuzda hemfikir olabilirsek geri kalan her şey tamamdır.
– Çok erkekle olmuş gibisin.
+ Öyle sanırım. Evet.
– Kocanla veya erkek arkadaşınla bir anlaşmanız mı var?
+ Yok canım! İlişkimizin sorumluluklarını alıyoruz. Çok işe yarıyor.
– Vay canına.
+ Şaşırmış gibisin.
– Doğrusu evet. Hiç kıskanmıyor musun? O kıskanmıyor mu?
+ Bir kadınla güzel zaman geçiriyorsa neden buna engel olayım?
– Gerçekten mi? Başkasıyla olduğu için mutlu musun?
+ Tabii ki, onun için mutluyum.
– Bir yere kadar anlarım. Gençsin, güzelsin. Ama yalnız kalmaktan, terk edilmekten korkmuyor musun?
+ Tabii ki, terk edilmek istemem. Fakat hayatımda önemli pek çok kişi var yalnızca kocam ve çocuklarım değil. Kendimi yalnızca ilişkimin kadını çocuklarımın annesi yapamam.
– Anlıyorum ama yine de işe yarıyor mu? Kimsenin incinmediğine emin misin? Çocuklarına zarar vermediğine emin misin?
+ Başka bir sorumluluk sahibi anneden farkım yok. Çocuklarım için en iyisini yapıyor, onları güvende ve mutlu hissettiriyorum. Gayet iyi olduklarına eminim. Ben de iyiyim, ki bu önemli.
– Evet.
+ Onlar için yapabileceğim en iyi şey bu.
– Tamam. Dinle. Biriyle bir ilişki kurup hayatını beraber geçirmek, evlenmek, çocuk sahibi olmak Fransa’da bir otelde “Alberto Tomba”nın tekiyle gezmekten daha değerli bir şey. Buna katılmıyor musun?
+ Neden birini seçeyim ki? İkisine de sahibim. Uzun ve kısa çaplı ilişkilerim var.
– Kışkırtmak gibi bu, farkında değil misin? Bunu yapmanın bu kadar kolay olduğuna inanamıyorum.
+ Bilmiyorum yani.. Değilim galiba. Cidden Ebba…
– Anlamaya çalışıyorum. Anlamaya çalışıyorum.
+ Bunu tartışmak için doğru yer burası değil. Başka bir zaman konuşuruz.
– Tabii.
Şimdi bir sorunum var. Bu süslü otelde oturmuşum ama mutlu değilim. İyi değil bu, sevmiyorum bunu.
– Bence daha bağışlayıcı olduğunuz bir zamanda daha geniş bir açıdan bunları değerlendirmek ikiniz için de daha iyi olacak. Biz insanlara bakacak olursan hayvanlar da öyle gerçek şu ki, oldukça tehlikeli bir durumla karşı karşıya kaldığımızda içimizde, “Ölmek istemiyorum!” kuvvetini harekete geçirir. Derhâl karşılık vermeniz anlamına gelir. Kaçmak için ilkel bir güçtür. Ve bence “Düşman” dediğimiz kahramanlarımızın yansımasıdır. Tüm bu hikâyeler kahramanlarla alakalıdır. Ve kahraman olma baskısı böyle çok kötü durumlarda kahramansal hareketler yapmaya iter bizi. Gerçek şudur ki, gerçekle yüz yüze gelince ölmekten korkarsın, çok azımız kahramanca davranır. Estonya’ya bak mesela. 850 kişi bir gemide öldü. Yalnızca 137’si kurtuldu. Ve bu insanlar cesetlerin üstüne bindi. Çocukları ve yaşlıları yere serdi. Korkunç şeyler yaptılar. Sonra da yaptıklarıyla yaşamak zorunda kaldılar. Ama bu suçlarından ötürü onları cezalandıramazsın.
+ Hayatta kalmak için kendi çocuklarının üstüne binen birini hayal edemiyorum.
– Hayır.
+ Benim başıma gelen bu değil. Benim sorunum, doğal odağımın çocuklarım olması. Kendilerini koruyacak yaşta değiller. Hele de Tomas’ın doğal odağı değillerken.
– Ama Tomas’ın yaptığı her şeyi göz önüne almalısın. Senin için yaptığı her şeyi, seni ve çocukları ne kadar sevdiğini. Bir anlık bir tepki verdi. Sarhoşun teki içeri dalıp sana bir şişeyle saldırsa aslen şiddet yanlısı bir kişilik olmasam bile ona yumruğu çakarım. Şiddet yanlısı bir adam değilim. Ama ne yapacağını tam olarak bilemezsin. Dehşete düşersin.
Bana güvendiğini bilmeye ihtiyacım var.
Evlendiğin kişiyle hayal kırıklığına uğramış olmanı anlıyorum. Ben de hayal kırıklığına uğradım. Nefret ettim. Öylesine nefret ettim ki. O adamı affedemedim. Bundan önce da başka şeyler yaptı. Yalan söyledi. Aldattı. Evet, itiraf ediyor. Harry ve Vera’yla oynarken hile yaptı. O kadar acınası biri. Ve onunla daha fazla yaşayamam. Ve onunla daha fazla yaşayamam. İstemiyorum. Burada tek mağdur sen değilsin. Ben de mağdurum. Kendi içgüdülerimin kurbanıyım!
