“Kitaptaki karakterlerle gerçek kişiler arasındaki benzerliklerin bütün nedeni insan doğasını iyi anlamış olmaktır.” Gunther Strobbe
Amcam Koen kumarda şanslıydı ama aşk konusunda durum farklıydı. Hüzünlü ifadesi ve doğal melankolik tavrı, kadınlarda annelik içgüdüsü uyandırıyordu.
Beş odalı evlerde daha büyük bir Tanrı’ya inanan çocuklar yaşıyordu.
Hey, icracı, mal mülk senindir. Sen onların değilsin.
Babama göre eşyalar, yalnızca daha fazla toz almamıza neden olurdu. Artık hiçbirimizin hiçbir şeyi yok. Ne kadın, ne eşya! Postacılıktan kazandığı paranın hepsi çevre barlarda hiç oluyordu. Bu durum, onun bizi kapitalizmin ayartmalarından koruma yöntemiydi.
Gerçek bir erkek koşar. Ben hayatım boyunca çok koştum.
Gerçek hayat ilk kez seviştiğinde başlar, velet.
Ben büyüdükçe diğer şeyler daha küçük görünür.
Hayat, tabii ki aynı devam ediyordu. Bazen zor olan da buydu.
Kesin olan şey, şiir yazarak çocuk odası alınamayacağıydı. İstemediğim bir çocuğun masraflarını karşılamak için istemediğim işler yapıyordum.
Hayatımın içinden akıp giden tren, yoluna devam ediyordu. Ancak trenleri birçok nedenden dolayı affedebiliriz. En basiti, o bir trendir. Arabaların tersine, trenler dünyanın arka tarafında ilerler. İstasyona yakın kenar mahalle evleri diğerlerinden biraz daha iyi haldedir. Ama raylarda yol alırken yalnızca kötü halde olanları görebilirsiniz. Hiçbir araba yolculuğu, bir memleket hakkında tren yolculuğu kadar fikir veremez. Bahçelerimize, çatı katlarımıza ve barakalarımıza bakarsınız. İplerde kuruyan iç çamaşırlarımızı görürsünüz. Bahçe süslerimize, kerevizlerimize, pırasalarımıza, verandalarımıza ve tuğladan yapılma barbekülerimize bakarsınız. Flaman topraklarında boy gösteren, mahkeme kararınca onaylanmış ama tadı olmayan otları ağır ağır yiyen inekleri görürsünüz. Rayların kenarındaki, yere sabitlenmiş tozlu mermer ve granitlerin, sevdiklerimizin son durağı olan yeri simgelediklerini görmek istiyorsanız, trene binin.
Yine aynı şey olmuş, güzel şeyler bitmiş ya da kasabamızı terk etmişti.
Nefret ettiğim iki kişi var. İki kadın. Biri beni doğuran. Diğeri de spermlerimi içinde taşıyan. Aralarında bağlantı olduğunu düşünebilirsiniz belki ama bu sadece bir izlenimdir. Artık bir evlat olmaktan çıkıp da baba olma yoluna girince insanın aklı karışır.
– Ee, neler yaptın bakalım?
+ Çok şey, kiramı çıkaracak ne olursa.
Orada oturmuş bira içiyor ve Franky’yle sohbet ediyorum. Geri dönüp de değiştiremeyeceğimiz yıllardan bahsediyorduk.
Hayat, sonsuz bir bayrak yarışı gibi geçip gidiyor ve kimse anlamını bilmiyor. Ama herkes bir şekilde kötü talihine sıkı sıkıya bağlanıyor.
– Bebekler ailelerini seçer, aileler bebeklerini değil. Bu küçük adam bizi seçti.
+ Çocuklar mı ailelerini seçer?
– Evet.
+ Ne büyük bir saçmalık!
Kadınını ve çocuğunu terk ettiğin zaman pisliğin teki olursun. Bunun nedeni, kadını hamile bırakmadan önce onu terk edecek kadar pislik olmamandır.
