Son zamanlarda, kadınlar iş dünyasına aktif olarak dahil oldular.
Bir kadın evli ve çocuğu varsa, çalışma hayatıyla ilgili bir takım sorunlar vardır. Bu sorunlardan biri annenin çocuğuna evde olmadığı zamanlarda bakamaması, işten yorgun ve stresli olarak eve geldiğinde çocukla yeterince vakit geçirememesi ve sağlıklı bir şekilde iletişim kuramamasıdır. Bu dönem, anaokulu öncesi dönemde hem anne hem de çocuk için daha da zor olabilir. Unutulmamalıdır ki, gelişimin bu aşamasında, bağlanmanın çok önemli olduğu durumlarda, zayıf çocuk-ebeveyn ilişkisinin ileride çocuğun sosyal yaşamında bir takım olumsuz durumlara yol açabileceği unutulmamalıdır. Özellikle erken yaşlarda bakıcıyı sık sık değiştirmemek ve çocuğu evde bulundurmak hem güven duygusu hem de sahiplenme duygusu geliştirecektir. İşten ayrılamayan veya işten ayrılmak istemeyen anneler, anaokulu öncesi dönemde, ya ücretli bir bakıcı aracılığıyla ya da yakın akraba ya da komşular aracılığıyla çocuğa bakım sağlar.
Çalışan annelerin çocuklarına kolayca emanet edebilecekleri ilk seçimlerden biri de kayınvalide ve annedir. Bir çocuğun varlığında, büyükanne ve büyükbabaların durumu otomatik olarak belirir. Toplumumuzda anne çalışsın ya da çalışmasın, her iki anneannenin de çocuk sahibi olduktan sonra çocuk üzerinde söz sahibi olma hakkı vardır. Büyükanne ve büyükbabaların torunlarına bakmaları, zamanlarını verimli bir şekilde geçirmelerine ve sonuç olarak yaşama isteklerini ve yaşam sevincini artırmalarına yardımcı olur. Aynı zamanda torunların büyükanne ve büyükbabaya sahip olmasının bir dizi faydası vardır. Böylece büyükanne ve büyükbabalar torunlara sevgi, ilgi, şefkat, yakınlık, ahlaki değerler, sosyal destek gibi bir dizi fayda sağlar. Büyükanne ve büyükbabaya sahip olmak, ebeveynlik deneyimlerinden yararlanmak için ebeveynler için de önemlidir. Büyükanne ve büyükbabalar, ilk çocukları olan aileler için önemli bir kaynaktır ve çocuk yetiştirme konusunda hiçbir deneyimi yoktur.
Geleneksel toplumlarda, büyükanne ve büyükbabalar çocuklarına karşı daha otoriter ve torunlarına karşı daha hoşgörülüdür. Ebeveynlerin kararlı ve samimi davranışları çocuklar için istenmeyen bir hal alır. Bu durumda, büyükanne ve büyükbabalar çocuğun tüm isteklerini karşılarsa, ebeveyn ile çocuk arasında yanlış anlamalar olabilir. Anneannelerin ve annelerin eğitim ve disiplinlerinde farklılıklar varsa, anlaşmazlıkta çocuk kendisi için en rahat olan tarafı seçer ve bazen anne istemediği eğitim şeklini kabul etmeye zorlanır. Büyükanne ve büyükbabalar, ailede ebeveynlerinden daha fazla etkiye sahip değillerse ve ebeveynlik biçimine aykırı davranmazlarsa, çocuklarını yetiştirmede üretkendirler.
Anneannenin çocuğa bakarken evde kalması bazen annenin sorumluluk duygusunu kaybetmesine ve çocuk üzerindeki etkisine neden olmaktadır. Bir büyükanne bir çocuğa baktığında meydana gelen bir diğer olumsuz şey, büyükannenin çocuğun ebeveynleriyle ilişkisini aktarmasıdır. Bu dönem çocukların gördüğü ve öğrendiği ilk yıllar olduğu için büyükannenin davranışı, ifadesi ve tepkisi değişebilir. Ebeveynler bu konuda endişeli olabilir. Ancak bunun geçici bir durum olduğu unutulmamalıdır. Ebeveynler bu davranışlara aşırı tepki göstermezler ve onları pekiştirmezlerse anaokulundan ve okuldan yeni davranışlar ortaya çıkacaktır.
Sonuç olarak, çalışan veya çalışmayan annelere yardım eden büyükanneler, aile bütünlüğüne ve aile sınırlarına dikkat etmelidir.
Maarif Mammadov,
psikolojik danışman
Yeniavaz.az
.
