Evrene üç kolay adımda nasıl hakim oluruz?
Adım: Tüm gezegeninizin kaynaklarını toplayın (hasat edin).
Adım: En yakın yıldızınızın enerjisini toplayın (hasat edin).
Adım: Yerel galaksideki tüm yıldızlardan gelen enerjiyi toplayın (hasat edin); sonra başka bir galaksiye geçin.
Tebrikler ! Türünüz artık evrensel bir süper güç haline gelmek için ihtiyaç duyduğu tüm imkanlara sahip.
Her neyse, bu bir Rus astronomunun bakış açısı. Astrofizikçi Nikolai Kardashev, giderek artan güçlü toplumların enerji tüketimini ölçmenin bir yolu olarak 1962’de galaktik genişlemenin ilk üç aşamasını Seviye I, II ve III olarak adlandırdı; ki bunu teknolojik açıdan gelişmiş medeniyetlerin üç “tipi” olarak belirtti. Geçtiğimiz günlerde, 13 Haziran tarihli ArXiv.org dergisine gönderilen bir makale, Kardashev modelini yeniden canlandırdı ve yeni bir kıyamet eğilimi ekledi.
Makalenin yazarı, Illinois’deki Fermi Ulusal Hızlandırıcı Laboratuvarı’nda kıdemli bir bilim insanı ve Chicago Üniversitesi’nde astronomi ve astrofizik profesörü olan Dan Hooper’a göre, uzak yıldızlardan enerji toplamak, bir medeniyetin mevcut kaynakları işlemesinin yalnızca en iyi yolu değil. Ayrıca genişleyen evrenin, bu uygarlığı uzayın genişliğinde tamamen yalnız bırakmasını önlemenin tek yoludur.
Hooper, yeni makalesinde “Evrendeki karanlık enerjinin varlığı, uzayın hızlanarak genişlemesine neden oluyor” diye yazdı. Yaklaşık 100 milyar yıl sonra, Yerel Grubumuzun ötesindeki yıldızlar ya da Samanyolunu da içeren yerçekimsel olarak birbirine bağlı galaksiler, kozmik ufkun ötesine geçecek. Yani burada bir gözlemcinin Evrenin zaman süreci boyunca başka yerlerden asla bilgi elde edemeyeceği anlamına geliyor.
Bu noktada, “yıldızlar sadece gözlemlenemez değil, tamamen erişilemez hale gelirler ve böylece bir gün kendilerinden alınabilecek enerjiyi sınırlarlar” diye yazdı.
Başka bir deyişle, insanlar uzak galaksilerdeki uzaylılarla buluşmayı ümit ediyorlarsa, bu karanlık enerjiye karşı bir ırk olacak. Evrenimizi uzak ve daha uzaklara kontrolsüz bir şekilde uzatan gizemli güce karşı.
Bir yıldızı kuyruğundan yakalamak
Elbette ki, uzaylıları bulmamızın yolu bu olacak.
Kendi yıldız gemilerine sahip herhangi bir ileri uygarlık, evrensel genişlemenin acımasız gerçekliğini anlayacaktır, diye yazıyor Hooper. Ve evren tam anlamıyla geçip giderken boş boş oturmayacaklardı. Daha ziyade, bu yıldızlar (ve onların enerjisi) sonsuza dek erişilemez hale gelmeden önce diğer galaksilerdeki yıldızları yakalar, onları bir araya getirip enerjilerini toplarlarlardı.
Hooper, “Gittikçe uzaklaşan ufkun kaçınılmazlığı göz önünde bulundurulduğunda, enerjiyi kullanma becerisini en üst düzeye çıkarmaya kararlı olan yeterince gelişmiş bir uygarlık, evren boyunca genişleyecek ve kalıcı olarak erişilmez olmadan önce mümkün olduğunca çok sayıda yıldızı ele geçirmeye çalışacaktır.”
Peki, ilk etapta bir yıldıza nasıl gem vurursun? Bilim adamları ve bilim kurgu yazarları bu soruyu onlarca yıldır düşünmüş olup tercih ettikleri cevap şudur: Tabii ki etrafına dev bir ağ atarsın.
Bu net, kordondan hatta metalden değil, uydulardan, yani “Dyson küreleri” olarak bilinen milyonlarca güneş enerjili uydudan oluşan bir sürüden oluşurdu. Böylesi muazzam bir harmancı bulutu, bir yıldızın etrafında sürekli olarak durup, yakın bir gezegene geri enerji dağıtabilir – ya da Hooper’un yeni makalesinde önerdiği gibi, aslında o yıldızın tüm enerjisini istediği gezegene doğru yönlendirmek için o yıldızın enerjisini kullanır.
Bu, hala Kardashev’in ölçeğinin I. Seviyesi etrafında bocalayan insanlar için çok yüksek bir düzen gibi görünebilir. (Carl Sagan, bizi 1973’te yaklaşık 0.7’ye çıkardı). Ancak bazı bilim insanları, bizden binlerce, hatta milyonlarca yıl eski olan ve III. Seviye, yıldız hasadı aşamasına gelmiş olan uzaylı uygarlıklar olabileceğini düşünüyor.
Ve eğer başka bir uygarlık gerçekten de yıldızları yeniden düzenlemeye başlamışsa, Dünyalıların onları fark etmesi çok da fazla zaman almayabilir.
Hooper, “Şu anda böyle bir merkezi uygarlığa giden yoldaki yıldızlar, şu anda devam etmekte oldukları itki güçlerinin bir sonucu olarak görülebilir” diye yazıyor. “Böyle bir hızlanma mutlaka büyük miktarda enerji gerektirir ve muhtemelen bariz elektromanyetik radyasyon akı’larını üretir.”
Galaksiyi yeniden dekore etmek
Hooper, bu yıldızların uzak galaksiler arasında belirsiz bir şekilde sürüklenip izlenmesinin ötesinde, astronomların esas yıldızlarının kendilerinden kopmuş olduğu olağandışı galaksileri de gözlemlemesi gerektiğini yazıyor.
Bu varsayımsal, yıldız-hasat eden uzaylılar muhtemelen seçici olacaklar, diye Hooper kaydediyor: Dünya’nın güneşinden yüzlerce kat daha küçük olan mini yıldızlar, yararlı olacak kadar radyasyon üretmeyeceklerdi; Öte yandan, önemli ölçüde daha büyük yıldızlar, yaşayabilir bir batarya olarak kullanılmak üzere süpernovaya olmaya çok yakın olacaklardır. Hooper, sadece güneş kütlesinin yaklaşık 20 ila 100 katı kütleye sahip yıldızlar, yakalayıp kendi galaksilerine çekmek için uygun adaylar olacağını söylüyor. Ve bu kütle aralığındaki güneş objeleri ışığın belirli dalga boylarını diğerlerinden daha fazla yaydığı için, bu galaksilerden alınan ışık imzaları uzaylı yıldız hasadını ortaya çıkarır.
Hooper, “Gelişmiş bir uygarlık tarafından toplanan yararlı yıldızlara sahip olan bir galaksiden gelen yıldız ışığının spektrumu, büyük yıldızların baskınlığında olacak ve bu nedenle, olması gerekenden daha uzun dalga boyları zirve yapacaktır” diyor.
Hooper, insanların evrenin derinliklerinden gelen bu sıra dışı ışık işaretlerini tespit etmek için henüz yeterince hassas enstrümanları yok, diye yazıyor. Umarım gökbilimciler, güneşimiz uzak bir uygarlığın koleksiyonunda bir başka yanar bilyeye dönüşmeden önce onları geliştirir.
Live Science’da 26 Haziran 2018’de yayınlandı.
Kaynak : https://www.livescience.com/62917-aliens-rearrange-stars-fight-dark-energy.html?utm_source=notification
