Süper İnce Ayna, Ultra Hafif Parçacıkları Tespit Ederek Karanlık Maddenin

Amerikalı araştırmacılardan oluşan bir ekip, galaksimizin karanlık fotonlar olarak bilinen küçük kütleli küçük parçacıklarla dolu olduğunu ve geleneksel parçacık fiziği deneylerinin bunları tespit edemediğini varsayıyor. Esasen, karanlık madde mevcut teknolojinin algılayamayacağı kadar hafif olabilir.

Ekip, bu yeni hipotezle, ışığı iki yüzey arasında yansıtmak için silikon nitrürden yapılmış madeni para büyüklüğünde bir ivmeölçer ve süper ince bir ayna önermektedir.

Araştırmacılar iki malzeme arasındaki mesafe değişirse, yansıyan ışıktan karanlık fotonların var olduğunu bilecekler çünkü silisyum nitrür ve berilyum farklı malzeme özelliklerine sahiptir.

Karanlık madde fikri 1933 yılında İsviçreli astronom Fritz Zwicky’nin yaptığı gözlem sonucunda ortaya çıkmaya başlıyor. Bu durumda karanlık madde, kütlesiyle yeterli kütle çekimini sağlayarak gök adaların ve diğer uzay cisimlerinin uzay-zaman içinde dağılmamasını sağlıyor.

On yıllar sonra 1970’lerde Amerikalı gökbilimciler Vera Rubin ve Kent Ford galaksilerdeki yıldızların yörüngelerinde anormallikler buldular.

Bu keşif, bilim camiasında anormalliklerin galaksilerin içinde ve çevresinde bulunan görünmez ‘karanlık madde’ yığınlarından kaynaklandığına dair bir teoriyi ateşledi.

Delaware Üniversitesi’nden Swati Singh, karanlık maddenin varlığına başka bir açıklama getiriyor.

Yıldızlar, gezegenler ve yıldızlararası gaz gibi ışık yayan her şeyi toplarken, toplam evrendeki maddenin yalnızca yaklaşık yüzde 15’ine denk geliyor, bu yüzden uzmanlar karanlık maddenin diğer yüzde 85’i oluşturduğunu söylüyor.

Gizemli madde ışık yaymaz, ancak araştırmacılar onun kütleçekimsel etkisiyle varolduğundan emindirler ve bunun tipik bir madde olmadığını bilirler. Örneğin gaz, toz, yıldızlar, gezegenler ve bizler gibi sıradan bir madde değildir.

Signh ve meslektaşları, zor maddenin, karanlık fotonlar olarak bilinen trilyonlarca küçük, hafif parçacıklardan oluştuğunu öne sürüyorlar.

Bu, regular maddeye zayıf bir salınım kuvveti uygulayan ve bir parçacığın ileri geri hareket etmesine neden olan bir tür karanlık madde.

Ancak karanlık madde her yerde olduğu için her şeye bu kuvveti uygulayarak bu hareketi ölçmeyi zorlaştırır.

Ekip, uygun hızlanma veya titreşimi ölçen bir araç olan ivmeölçerler kullanarak bu engelin üstesinden gelebileceklerine inanıyor.

Cihaz, sabit bir berilyum aynası ile birlikte tambur içine gerilmiş ince bir silis nitrür cam parçası içerir.

100 nanometre kalınlığında ve bir milimetre genişliğindedir. Ekibe göre bu tür aşırı incelik oranları, tamburu eylemsizlik kuvvetlerine karşı çok hassas hale getirirken aynı zamanda onu diğer çevresel rahatsızlıklardan ayırıyor ” dedi.

Jack Manley, “Kuvvet malzemeye bağlıysa, farklı malzemelerden oluşan iki nesne kullanıldığında, zorlandıkları miktar farklı olacaktır, bu da iki malzeme arasındaki ivme farkını ölçebileceğiniz anlamına gelir” dedi.

Arizona Üniversitesi’nde yardımcı doçent olan Dalziel Wilson, cihazı minyatür bir diyapazon gibi tanımlıyor.

‘Küçük boyutundan dolayı çevreden kaynaklanan karışıklıklara karşı çok hassas olan titreşimli bir cihaz’ dedi.

Karanlık madde, evrenin yaklaşık yüzde 85’ini oluşturduğu söylenen varsayımsal bir maddedir.

Gizemli malzeme, ışığı yansıtmadığı için görünmezdir ve bilim insanları tarafından hiçbir zaman doğrudan gözlemlenmemiştir.

Gökbilimciler, bilinen madde üzerindeki yerçekimi etkileri nedeniyle onun orada olduğunu bilirler.

“Benzer şekilde, karanlık maddenin var olduğunu biliyoruz, ancak onu asla doğrudan gözlemlemedik.”

Materyalin galaksileri bir arada tutan yerçekimsel “yapıştırıcı” olduğu düşünülüyor.

Hesaplamalar, çok miktarda karanlık madde tarafından bir arada tutulmazlarsa, birçok galaksinin dönmektense parçalanacağını gösteriyor.

Gözlemlenebilir evrenin sadece yüzde beşi atomlar ve atom altı parçacıklar gibi bilinen maddelerden oluşur.

Kaynak: https://www.dailymail.co.uk/

Derleyen: Figen Berber