1. O tozutup savuranlara / o kırıp un-ufak edenlere,
2. O ağırlık taşıyanlara,
3. O kolayca akıp gidenlere / o rahatça yüzenlere,
4. O iş ve oluşu bölüştürenlere andolsun ki,
5. Hiç kuşkusuz, o size vaat olunan kesinlikle doğrudur.
6. Ve din, şaşmaz bir olgudur.
7. Andolsun o ahenkli yollar taşıyan göğe,
8. Ki siz gerçekten tartışmalarla dolu bir söz içindesiniz.
9. Yüzgeri çevrilen onun yüzünden çevrilir.
10. Kahrolsun o düzenbaz yalancılar,
11. Ki onlar bir sersemlik içinde ne yaptıklarından habersizdirler.
12. Sorarlar: “Ne zaman o din günü?”
13. O gün onlar ateş üzerinde deneme ve elemeye tabi tutulacaklardır.
14. Tadın imtihan ve ıstırapınızı. İşte budur o çarçabuk gelmesini istediğiniz!
15. Şu da bir gerçek ki, sakınıp korunanlar bahçelerde ve pınar başlarındadır;
16. Rablerinin kendilerine verdiğini almış kişiler olarak. Doğrusu onlar bundan önce de iyilik ve güzellik sergilemekteydiler.
17. Gecenin pek azında uyumaktaydılar.
18. Seher vakitlerinde af dilemekteydi onlar.
19. İhtiyaç sahibi için, yoksul için bir hak vardı mallarında onların.
20. Yeryüzünde ayetler vardır görürcesine bilenler için.
21. Benliklerinizin içinde de. Hala bakıp görmeyecek misiniz?
22. Sizin, rızkınız da göktedir, tehdit edildiğiniz şey de.
23. Göğün ve yerin Rabbine yemin olsun ki, o tıpkı sizin konuşabildiğiniz gibi kesin bir gerçektir.
24. Geldi mi sana İbrahim’in ikram edilen konuklarının haberi?
25. Hani, İbrahim’in yanına girmişlerdi de “selam” demişlerdi. İbrahim: “Selam! Tanınmayan bir topluluk bu.” demişti.
26. Hemen ailesinin yanına gitti; semiz bir dana getirdi.
27. Danayı misafirlerin önüne sürdü. “Yemez misiniz?” dedi.
28. O arada, içine bunlardan bir kuşku düştü. “Korkma!” dediler. Ve ona bilgin bir oğlan müjdelediler.
29. Derken karısı bir çığlık içinde döndü; yüzüne vurarak şöyle dedi: “Ben, doğurma yaşını geçmiş bir kocakarıyım!”
30. Dediler ki: “Rabbin böyle buyurmuştur. Hüküm ve hikmet sahibi O’dur, en iyisini bilen de O’dur.”
31. İbrahim sordu: “Amacınız ne, ey elçiler?”
32. Dediler: “Biz günahkar bir topluma gönderildik.”
33. “Üzerlerine çamurdan taş atalım diye.”
34. “Rabbin katında, sınır tanımazlar için işaretlenmiş taşlar.”
35. Orada müminlerden kim varsa çıkardık.
36. Artık orada, bir ev dışında, müslümanlardan kimse bulamıyorduk.
37. Acıklı azaptan korkanlar için orada bir işaret bıraktık.
38. Musa’da da… Biz onu açık bir kanıtla Firavun’a gönderdik.
39. O tüm gücüyle / tüm seçkin adamlarıyla birlikte yüz çevirdi ve şöyle dedi: “Bir büyücü yahut mecnun.”
40. Bunun üzerine, onu da ordusunu da yakalayıp suyun ortasına fırlattık. Kendi kendini kınayıp duruyordu.
41. Ad kavminde de bir ibret var. Onlar üzerine, herşeyi yerinden söken rüzgarı göndermiştik.
42. Üzerinden geçtiği herşeyi kül haline getirmeden bırakmıyordu.
43. Semud’da da bir ibret var. Onlara şöyle denmişti: “Bir vakte kadar yiyip içip eğlenin.”
44. Daha sonra onlar, Rablerinin emrine kafa tuttular da gözleri baka baka yıldırım kendilerini yakaladı.
45. Ne kalkıp kaçabildiler ne de kendilerine yardım eden oldu.
46. Daha önce de Nuh kavmini batırmıştık. Çünkü onlar da doğruluktan ayrılmış bir topluluktu.
47. Göğe gelince, onu biz ellerimizle kurduk. Hiç kuşkusuz biz, genişleticileriz.
48. Yeri de biz döşedik. Ne güzel döşeyicileriz!
49. Herşeyden iki çift yarattık ki, düşünüp anlayabilesiniz.
50. O halde Allah’a doğru yol alın. Ben size O’ndan gelmiş açık bir uyarıcıyım.
51. Allah’ın yanına başka bir ilah koymayın. Ben size O’ndan gelmiş açık bir uyarıcıyım.
52. İşte böyle! Onlardan önce herhangi bir resul geldiğinde, mutlaka şöyle dediler: “Ya büyücüdür ya deli.”
53. Bunu aralarında vasiyetleştiler mi? Hayır, azıp sapmış bir topluluk bunlar.
54. Artık onlardan yüz çevir. Sen bu yüzden kınanmayacaksın.
55. Hatırlat / öğüt ver; çünkü hatırlatıp öğüt vermek müminlere yarar sağlar.
56. Ben, cinleri ve insanları sadece bana ibadet / kulluk etsinler diye yarattım.
57. Ben onlardan rızık istemiyorum. Beni yedirip doyurmalarını da istemiyorum.
58. Hiç kuşkusuz, Allah Rezzak’tır, bol bol rızık verir. Kuvvet sahibidir, Metin’dir, güçlü ve dayanıklıdır.
59. Şu bir gerçek ki, zulmedenlerin, tıpkı arkadaşlarının günahları gibi günahları vardır. O halde acele etmesinler.
60. O vaat edildikleri günlerinden dolayı vay kafirlerin haline!
