Doğal ya da hala denildiği gibi çiçek hastalığı, eski zamanlardan beri insanoğlunun bildiği bir şeydir. İncil’de ve Kuran’da bile bahsediliyor.
Çiçek hastalığı son derece bulaşıcı bir enfeksiyondur, çok hızlı yayılır – enfekte olana ve içeriğine en ufak bir temasla havada. Çiçek hastalığından enfekte olanların% 40’ına kadar öldü, özellikle çocuklara bakmadı.
Çiçek hastalığı
İnsanlığı seyrek olarak “ziyaret eden” vebanın aksine, çiçek hastalığı pratikte dünyanın çeşitli yerlerinde salgın hastalıklara neden oldu. Tamamen yenilmiş çiçek hastalığı ancak XX (!) Yüzyılın sonunda ortadan kaldırıldı.
Sovyetler Birliği’nde de uzun ve ısrarla çiçek hastalığı ile savaştı ve 1936’da evrensel aşılama sayesinde enfeksiyonu tamamen yendi. Neredeyse 25 yıl sonra tekrar döneceğini kim düşünebilirdi?
Ve her şey Aralık 1959’un sonunda Hindistan’dan bir uçağın Vnukovo’ya inmesiyle başladı. Gemide, iki Stalinist ödüllü ünlü Sovyet afiş sanatçısı Alexei Kokorekin vardı.
Alexey Kokorekin
Gezi ilginçti, sanatçı birçok toplantı, söyleşi, konferans ve röportaj yaptı. Alexei Alekseevich, Kara ateşinden ölen Hintli bir brahmananın yakma törenine bile katıldı (tahmin et?). (Hindistan’da eskiden oldukça yaygındı.) Meraklı sanatçı sessiz yerlere geldi ve hatta ona bir halı aldı. Merak bir trajediye dönüştü. Bazı zorlu koşullara veya Kokorekin’in bazı cüppelerine göre çiçek hastalığına karşı aşı olmadı.
Alexei Alekseevich Moskova’ya uçtu, tüm gümrük ve sınır prosedürlerinden geçti ve eve gitti. Biraz iç çekti ama Aralık ayıydı ve kışın kim öksürmez? Ama kısa sürede daha da kötüleşti, öksürük yoğunlaştı, sıcaklık yükseldi. Yardım için doktorlara başvurmak zorunda kaldım.
Kokorekin, karmaşık bir grip türü şüphesiyle derhal hastaneye kaldırıldı. Ağır tedavi gördü, ancak hasta doğrudan gözlerinde öldü, bir kızarıklık vardı (alerjik bir reaksiyon olarak kabul edildi) ve 29 Aralık sabahı sanatçı öldü. Doktorların ölüm nedenini tam olarak bu kadar belirleyemedi ve belirleyemedi. Onurlu kişinin açılışında Akademisyen NA tarafından davet edildi Kraevsky ve neyse ki onunla birlikte yaşlı bir adam geldi ve Leningrad’dan akademisyen patoloğu ziyarete geldi. Yaşlı doktor Kokorekina’nın cesedine baktı ve bağırdı: “Evet, bu baba, çiçek hastalığı.”
Web site tarafından toplanan bilgilere göre çeşitli kaynaklardan, olayın tüm ciddiyeti ikinci günde zaten netleşti: virüs, doktorunu muayene eden sanatçıyı ve hatta en küçüğü olan bir genci alan hastane sicilinin kadrosunda teşhis edildi. buldum. Hastane ayağı, çiçek hastalığını hastanın koğuşundan geçerken yakaladı. Bu zaten gerçek bir trajediydi.
Çiçek hastalığı salgını hakkındaki bilgiler hemen zirveye ulaştı. Moskova hastanelerinin, polikliniklerinin, polis departmanlarının ve KGB’nin tüm kuvvetleri seferber edildi. 24 saat boyunca, tehlikeli virüsün potansiyel taşıyıcılarını arayın. Tanıştığı ve akrabalarının görüştüğü Kokorekin’e hediyelerini Hindistan’dan aldığı karantinaya alındı. Böylece kızı Valeria’nın çalıştığı üniversiteden 150 öğrenci dersler sırasında hastaneye kaldırıldı. Tüm zincir izlenene kadar birincil kişilerden ikincil kişilere vb. Gitti. İnsanlar trenleri filme aldı, potansiyel olarak hasta insanlarla birlikte uçakları açtı. Son günlerini sıfır hasta olarak geçirdiği izole bir Botkin Hastanesi vardı. Binlerce kilitli doktor ve hasta için yatak çarşafları yeterli değildi, özel bir kararname, savaş durumuna atanan durdurulamaz bir devlet rezervi ortaya çıktı.
Moskova, savaş yasaları nedeniyle neredeyse tamamen kapatıldı. Çıkış yolu yoktu, çıkış yolu yoktu – iptal edilen uçuşlar, kesintiye uğrayan demiryolu iletişimi, yolların kapanması. Tüm yeni ve yeni karantina yatakları bulaşıcı hastalıklar hastanelerine yerleştirildi ve bir hafta önce doktorun ziyaretinde yaklaşık 10 bin kişi vardı.
Doğal çiçek hastalığı ile mücadelede belirleyici faktör, Moskova ve Moskova bölgesinin tüm sakinlerinin – yetişkinlerin, çocukların ve hatta ölmekte olanların baş aşılamasıydı. Kelimenin tam anlamıyla bir hafta boyunca 9 milyondan fazla kişi aşılanmıştı – tıp tarihinde benzeri görülmemiş bir durum. Prosedür için tüm uzmanlık alanlarından doktorları ve hatta tıp üniversitelerinin öğrencilerini harekete geçirdi.
En ilginç şey, tüm bunların katı bir sır olarak başardığıdır. Büyük şehir belirli bir şey bilmiyordu, bazı sıhhi çalışmalarda Jacob hakkında konuştular. En iyi Sovyet geleneklerindeki yetkililerin durumu hakkında hiçbir resmi bilgi, doğal olarak, vermedi ve panik ve söylentilerin yayılması özüne kadar kesildi.
Moskova’da en tehlikeli hastalık 45 kişide tespit edildi, bunlardan üçü en talihsiz sanatçı da dahil olmak üzere sona erdi. 3 Şubat’a kadar, SSCB’deki tüm kara karantina kalmadı, tüm “karantina memurları” serbest bırakıldı. Böylece ölümcül virüs 1 ayda her şeyi kazanmayı başardı.
Yapılmış
Marina Isaeva
(1)Kaynak 1
