Dünyanın tüm milletlerinde ve ırklarında düğün gelenekleri farklıdır. Bununla birlikte, bir konudaki görüşler çakışmaktadır.
Böylece hemen hemen tüm ülkelerde nişan yüzüğü aynı parmağa takılır. Halk arasında bu yüzük parmağına “yüzük parmağı” da denir. Nişan yüzüğünün neden sol elin ikinci parmağına yani yüzük parmağına takıldığını merak ediyorum? Bir nişan yüzüğünün ve nişan parmağının özü nedir?
Trendy.az konuyla ilgili küçük bir araştırma yaptı.
Eski nesile göre, kadınlar beş parmağına da yüzük takarlardı. Bir kadın başparmağına sadece yüzük takarsa, dul kalır. İşaret parmağındaki yüzük “Bir accomplice arıyorum” anlamına geliyor. Orta parmağa yüzük takıldıysa, bu kadının evli olduğu anlamına geliyordu. Yüzük parmağı, kızın nişanlandığının bir işaretiydi. Yüzük, henüz evlenmeyi düşünmeyen kızlar tarafından yüzük parmağına takıldı.
Yüzük parmağına nişanlananlar, kalp ile bir ilgisi olduğunu düşündükleri için yüzük taktılar. Ayrıca nişanlılar birbirinden uzaktı ve nişanlılar bu parmağın büyülü bir güce sahip olduğuna inandılar ve çok uzakta olsalar da kalplerini birleştirdiler.
Yüzük töreni antik dünya kültüründe nasıl şekillendi?
Eski Mısır’da yüzük figürüne büyük önem verildi. Bu işaretin anlamı sonsuzluk ve sonsuzluktu. Firavunların yatak takımları ve giysiler de dahil olmak üzere kullandığı tüm eşyaların üzerinde yüzük izleri vardı. Firavunlar bu şekilde sonsuza dek var olacaklarına inandılar.
Bunun nedeni yüzüğün sonu olmamasıydı. Bir tür yaşam, doğum ve ölüm döngüsüydü. Yüzük aynı zamanda Güneş’in bir sembolü olarak kabul edilir. Mısırlılar güneşe Tanrı’nın en büyük enerji kaynağı olarak saygı duyuyorlardı. Bu tür yüzük işaretleri, eski Mısır hiyerogliflerinde çok yaygındır. Araştırmacılar, yüzük parmağına nişan yüzüğü ve yüzük takma geleneğinin Mısırlılardan geldiğine inanıyor.
Prens Nefertiti Mısır’da ilk kez nişanlı gençlerin ve evli çiftlerin sol elinin yüzük parmağını süsleyen bir nişan yüzüğü taktı. Hindistan’da bu geleneğin antik çağda oluştuğu söylenir.
Antik Roma’da insanlar “damar amorisi” kavramı hakkında konuşurlardı. Bu kelimenin çevirisi “aşk damarı” anlamına gelir. Romalılar, sol elin sağdan 4. parmağının kalbe özel bir kapla bağlandığına inanıyorlardı. Bu inanç Amerika Birleşik Devletleri, Kanada, Japonya, Hindistan ve Batı Avrupa’da da mevcuttur.
Mağara döneminde bile yüzük kültürü vardı. İplik veya kumaştan yapılan ilk yüzükler kadın takıları olarak kabul edildi ve yüzük parmağına takıldı. Yüzük parmağından kalbe doğrudan fiziksel ve enerjik bir bağlantı vardı.
Hıristiyan geleneğine göre sol elin 4. parmağı özel bir öneme sahiptir. Eski Hıristiyan düğünlerinde, gelinin üç orta parmağına yüzük takılırdı – işaret parmağı, orta parmak ve yüzük parmağı. Baba, oğul ve kutsal ruh anlamına geliyordu. Düğünden sonra gelin, diğer iki parmağındaki yüzüğü çıkardı ve nişan parmağındaki yüzük, evli olduğu süre boyunca parmağında kaldı.
Bazı Avrupa ülkelerinin kültürüne göre bir kadın nişan sırasında düğünden önce dördüncü parmağına yüzük takarken daha sonra resmi olarak evlendiğinde yüzüğü sağ elinin yüzük parmağına takar.
Günümüzde alaka düzeyini kaybetmeyen nişan yüzüğü hemen hemen tüm evli çiftlerin kullanımına sunulmuştur. Ancak anketimize göre nişanlılar, özellikle evlilikten sonra yüzük takmayı reddediyor. Sebepler farklılık gösterse de asıl gerçek şu ki kadınlar yüzüğü kaybetmekten korkarken, erkekler günlük olarak yüzük takmanın onlar için bir endişe olduğunu söylüyor.
Her halükarda yüzük, iki kişiyi birbirine bağlayan ve ilişkinin ana tezahürü olan göreceli bir kavramdır ve bu kavram evli çiftlerde hiç ortadan kalkmasaydı güzel olurdu.
