Aşırı kiloluluk, ateroskleroz, kronik bitkinlik sendromu, onkolojik, otoimmün ve nörodejeneratif hastalıklar (Alzheimer, Parkinson), astım, gut, alerji, diyabet, akne, romatoid artrit, osteoartrit, fibromiyalji, tükenmişlik sendromu …

Bu hastalıkların günümüzde bu kadar yaygın olması, DSÖ için şimdiden alarma niçin oldu. Ülkemiz ek olarak bulaşıcı olmayan hastalıklarla savaşım için bir devlet programını benimsemiştir ( için Azerbaycan Cumhuriyeti’nde bulaşıcı olmayan hastalıklarla (BOH’lar) savaşım stratejisi”).

Tezahürü ve seyri açısından oldukca değişik olan bu hastalıklar aslına bakarsak oldukca mühim ortak özelliklere haizdir. Şu demek oluyor ki onlar:

– Çağıl zamanlarda önceki yıllara nazaran oldukca daha yaygındır.

– Altta yatan çoğu zaman yetersiz beslenmenin niçin olduğu gizli saklı bir iltihaptır.

Kalıtsal yatkınlık, fena çevresel koşullar, psiko-duygusal stres ve dış toksinler etiyolojik faktörler olarak mühim olsa da, bir çok durumda bu hastalıklar yaşam seçimi, bilhassa fena beslenme alışkanlıkları ile ilişkilidir.

Yiyecek bir insan için bir enerji deposudur ve yaşamını sağlar. Alınan yiyecekler güneş enerjisi, vitaminler, makro ve mikro besinler açısından varlıklı olmalıdır, böylece her hücre kafi gıda alır ve düzgüsel çalışır, aksi takdirde bu hücre yavaş yavaş yok olur. Bu süreç, yalnız tek bir hücre değil, tüm organizma düzeyinde gerçekleşir ve zaman içinde çeşitli hastalıklara ve erken yaşlanmaya niçin olur.

Bu rahat prensibin reddi, çağıl insanoğlunun işe yarar yerine lezzeti tercih etmesi, bugün sıhhat değil besin piyasasına hizmet eden ticari besin yada agresif besin üretimine kuvvetli bir ivme kazandırdı. Bu tür gıdaların kullanımı, endüstriyel olarak işlenmiş gıdaların yükselişiyle 20. yüzyılın sonlarında – 21. yüzyılın başlarında yaygınlaştı.

O zamandan itibaren, reklam yöntemiyle evlatların ve gençlerin zihninde bir “yiyecek kültü” yaratılmasıyla, aile yemeği geleneği evlerden halka açık yiyecek işletmelerine aktarıldı. Bununla birlikte, bu tür yiyeceklerin renkli, çekici eğlence merkezlerindeki konumu, baskın bir tesir yaratarak, temiz beyinlere zararı olan yiyeceklerin hoş izlenimini kolayca yerleştirdi.

Ucuz, düşük kaliteli ürünlerden elde edilmiş yiyecekler, basit vatandaşların yiyecek sepetinin büyük bir bölümünü ele geçirdi. Endüstriyel besin tek bir amaca hizmet eder – şeker, tuz, yağ ve birçok kimyasal katkı maddesi yöntemiyle bağımlılık yaratmak ve buna nazaran bu tür gıdaların sürdürülebilir kullanımını teşvik etmek.

Suni gıdanın neticelerini anlamak zor olmasa gerek. Birincisi, oldukca aşamalı bir işleme fırınından geçtikleri için yaşam enerjisinden yoksun kalıyorlar. Düşük kaliteli ve hatta kimi zaman yararsız hammaddelerden yapıldıkları için insan doğasına yabancı kimyasallar ihtiva ederler ve bir çok durumda toksik tesirleri vardır.

Şu anda, toksinlerin ana kaynakları, “abur cubur” ve bu yiyecek ve içeceklerin içinde paketlendiği, endokrin, sinir, üreme ve bağışıklık sistemlerini negatif etkileyen, diyabet, aşırı kiloluluk, kardiyovasküler ve onkolojik hastalıklara yol açan ftalatlar ve bisfenol A içeren plastiklerdir. olabilir.

Bisfenol, kimyasal yapısı sebebiyle hanım cinsiyet hormonunun bileşik bir analoğudur; Bebekleri beslemek için kullanılan kaplar dahil tüm plastik şişelerde, kaplarda mevcuttur.

Agresif yiyecekler, yaygın olarak kullanılan ve tırnak ısıran yiyecekler olarak kabul edilen trans yağları, toksinleri, renklendiricileri, kıvam arttırıcıları ve tat arttırıcıları ihtiva eder.

Bu maddelerden bazılarına bağımlılık icra eden ve yasal uyuşturucular bile deniyor. Su ve çay yerine tatlı ve renkli içeceklere evlatları çeken maddeler, ev yapımı yemekler yerine sosis-döner-şal, meyve yerine organik tatlılar-pasta-şeker-kek-şekerdir. Bu şekilde beslenen ve yeterince gıda alamayan bir çocuk kıt kaynaklarla büyse de ne yazık ki sıhhatli değildir. Yaygın çocukluk çağı saldırganlığı ve hiperaktivite, alerjiler açıkça besin faktörü ile ilişkilidir.

Çağıl insan oldukca yiyor, sadece doyum olmuyor, “aç” – bunun sebebi, vücudun lüzumlu bileşenlerle sağlanmayan kıymetli bileşenlerinin araştırılması, iç kaynaklarını (vitaminler, mineraller vb.) Birçok toksini etkisiz hale getirmek için yönlendirmesidir: mesela, bilinmektedir. açgözlülüğe niçin olur. Bu açıdan herhangi bir kronik hastayı diyetini düzeltmeden tedavi etmek imkansızdır.

Her organın milyonlarca hücreden oluştuğu ve bu organın iyi yada yetersiz işleyişinin direkt hücrelerinin yaşam ortamına bağlı olduğu bilinmektedir. Vücuttaki hücreler, berrak, sıvı bir ortamda çalışırken sadece vücudun ve bir tüm olarak vücudun sağlığını sağlayabilirler.

Ne yazık ki, çağıl yiyecek ve yeme alışkanlıkları kronik zehirlenmeye niçin olur, iç ortamı kökten değiştirir, metabolik bozukluklara ve temelde uygarlık hastalıkları olarak adlandırılan çeşitli patolojilere neden olur. Bu ortamın sıvı bir maddeye değil katı bir maddeye dönüşmesi, hücreler arası iletişimi bozar, hücreler ve merkez arasındaki bağlantıları bozar ve herhangi bir tedaviyi baştan başarısız olmaya mahkum eder.

Bu ortamın normalleşmesi başarı göstermiş bir tedavi için oldukca mühim bir koşuldur. Bunu yapmanın en etkili ve en kısa yolu rejim tedavisidir. Bu bağlamda, tedavinin ilk aşamasında beslenme düzeltmesi (gıdaya giren toksinlerin akışının önlenmesi, besin toksikozunun ortadan kaldırılması ve sıhhatli besin yöntemiyle endoekolojinin restorasyonu) başarı göstermiş tedavinin temelini oluşturur.

Yazı Biyolojik Tıp Kliniği tarafınca gönderildi

www.biolojitababat.azca, www.btk.azca.

http://saglamolun.azca/index.php/ozel-klinikalar/983-biooloji-tebabet-klinikasi.html

.