Güneş Sisteminden Ayrılan Voyager-1, Uzayda Sürekli Bir Uğultu Kaydetti

Voyager 1, 43 yıldan fazla bir süredir Dünya’dan gittikçe uzaklaştı, şimdi gerçekten çok uzakta.

Güneş’ten uzaklığı, Dünya ile Güneş arasındaki mesafenin 150 katından fazladır. Işık hızında seyahat eden yayınların Dünya’ya ulaşması 21 saatten fazla sürüyor.

Voyager 1, Güneş Sisteminden ayrıldı ve sonuçta, uzay boşluğunun pek de boşluğa benzemediğini gördü.

Gök bilimciler, yaklaşık 23 milyar kilometre mesafeden cesur sondadan alınan verilerin en son analizinde, 2017’den itibaren, yıldızlararası ortamdaki plazma dalgalarından sürekli bir uğultu, pusuda bekleyen yayılmış gaz keşfettiler. 

Gökbilimci Stella Koch Ocker, “Çok sönük ve monoton bir ses, çünkü dar bir frekans bant genişliğinde,” ve  “Yıldızlararası gazın zayıf, ısrarcı uğultusunu tespit ediyoruz.”dedi.

Açıkçası, yıldızlararası uzayın tamamen boş olmadığını biliyoruz, ancak yıldızlar çok parlak olduğu için, aralarında asılı duran çok daha sönük, incecik malzemeyi görmek ve ölçmek gerçekten zor. Genellikle, onun orada olduğunu bilmek ve onu ölçmek için yıldızlararası malzemeden geçerken ışığın nasıl değiştiğine güvenmek zorundayız.

Voyager sondaları, yıldızlararası uzaya giren ilk insan yapımı nesnelerdir ve bu nedenle yıldızlararası ortamı doğrudan örneklemek için eşsiz bir fırsat sunar.

Güneş’ten bu kadar uzakta ve hatta güneş rüzgarının ulaşamayacağı yerde bile, bu tam olarak kolay değil. Güneş hala parlak ve gürültülü bir canavardır ve ortam koşullarını bastırabilecek güneş patlamalarına izin verir.

Gök bilimci James Cordes , “Yıldızlararası ortam sessiz veya hafif bir yağmur gibidir” dedi . “Bir güneş patlaması durumunda, gök gürültülü bir fırtınada  şimşek çakmasını algılamak gibidir ve ardından hafif bir yağmura geri döner.”

Ekibe göre bu hafif yağmur, yıldızlararası ortamda bilim insanlarının düşündüğünden daha düşük seviyeli aktivite olabileceğini gösteriyor. Bu faaliyetin neden olduğu tamamen açık değildir; termal olarak uyarılmış plazma salınımları veya plazmadaki elektronların hareketleri tarafından üretilen ve yerel bir elektrik alanı üreten yarı termal gürültü olabilir.

Buna neden olan ne olursa olsun, keşfin çeşitli sonuçları vardır. Bu uğultu, her iki Voyager sondası da yıldızlararası uzayın derinliklerine doğru ilerlerken plazma yoğunluğunu haritalamak için kullanılabilir.

Ayrıca yıldızlararası ortam ile güneş rüzgarı arasındaki etkileşimi daha iyi anlamak için de kullanılabilir. Helyopozun diğer tarafında elektron yoğunluğunda bir artış olduğunu biliyoruz. Her iki Voyager sondası da ilerlerken bunu tespit etti. 

Emisyonun keşfi ve sürekliliği, Voyager’ın onu tespit etmeye devam edeceğini gösteriyor ve bize türbülansı ve yıldızlararası ortamın büyük ölçekli yapısını anlamamıza yardımcı olacak devam eden okumalar sağlıyor.

Gökbilimci Shami Chatterjee , “Bunu değerlendirme şansımız hiç olmadı. Artık yıldızlararası plazmayı ölçmek için Güneş’le ilgili tesadüfi bir olaya ihtiyacımız olmadığını biliyoruz” dedi.

“Güneş ne ​​yaparsa yapsın, Voyager aracı ayrıntıları geri gönderiyor. ” İşte şu anda yüzdüğüm yoğunluk… Ve işte şimdi. Ve işte şimdi. Ve işte şimdi. Ve işte şimdi. diyor sürekli olarak. Voyager oldukça mesafeli ve bunu sürekli yapacak. “

Yine de sonsuza kadar değil. Sondanın aletlerine güç veren radyoizotop termoelektrik jeneratör, her yıl biraz daha fazla bozuluyor. 2025’e kadar, onu çalıştırmak mümkün olmayabilir.

Bu nedenle, hala fırsat varken, olabildiğince fazla veri toplamak çok önemlidir.

Araştırma Nature Astronomy‘de yayınlandı.

Derleyen: Feyza ÇETİNKOL

Mars’ta Yaşam Umudu: Bazı Yanardağların Hala Aktif Olabileceği Keşfedildi. 

/Güneş Sisteminden Ayrılan Voyager-1, Yıldızlararası Uzayda Sürekli Bir Uğultu Kaydetti/