Geleneksel olarak, karakterin özelliklerinin ilk olarak çevre ve yetiştirme tarafınca oluşturulduğuna inanılmaktadır.

Sadece Amerikalı bilim adamları, genlerin de kişilik oluşumunda mühim bir etkiye haiz bulunduğunu kanıtladılar.

AZERTAC, genetikçilerin göz rengi yada burun şekli şeklinde fizyolojik özelliklerin ebeveynlerden küçüklere iyi mi geçtiğini fazlaca iyi bildiklerini bildiriyor. Bununla beraber, birçok ruhsal özellik çoğunlukla kalıtımı da belirler. Pennsylvania Üniversitesi’nden bir grup araştırmacı, ebeveyn genlerinin evlatların karakterinde pozitif yönde özelliklerin oluşumuna katkısını belirlemeye karar verdi. Ekip, üvey kardeşler de dahil olmak suretiyle 720 çift kardeş hakkında informasyon kullandı. Bu çeşitlilik, genetik faktörlerin etkilerini genel çevre ve yetiştirme biçiminden ayırt etmeyi mümkün kılmıştır.

Iştirakçilerin ruhsal özellikleri buluğluk ve buluğluk döneminde kontrol edilmiştir. Araştırmacılar, ebeveynlerin davranışlarını – ne kadar özenli olduklarını, çatışmaya yatkın olup olmadıklarını ve çocuklarını kınama ya da övmeyi değerlendirdiler.

Çözümleme, mesuliyet ve dürüstlük şeklinde pozitif yönde karakter özelliklerinin kısmen kalıtım tarafınca belirlendiğini gösterdi. Sadece bir çok yetiştirilme tarzına bağlıdır.

Araştırmacılara nazaran sonuçlar, kalıtım ile yetiştirme içinde karmaşık bir ilişki bulunduğunu gösteriyor. Mesela, bir çocuk “doğru” davranışa yatkınsa, anne babalar onun pozitif yönde kişilik özellikleri geliştirmesine destek verir. Sadece bunun tersi doğru olabilir.

Yazarlar, genlerin bir kişinin karakterini fizyolojik özellikleri olarak doğru bir halde belirlememesine karşın, etkilerinin reddedilemeyeceğini söylüyorlar. Bu, evlatların yetiştirilmesindeki hataları önlemeye destek verir.

Genler yalnız karakter özelliklerini değil bununla beraber zararı dokunan alışkanlıkları da kodlar. Internasyonal bir araştırmaya nazaran, tütün ve alkol bağımlılığı çoğu zaman kalıtsal faktörlerle bağlantılıdır.