Depresyon, Dünya Sağlık Örgütü tarafından en önemli on sağlık probleminden biri olarak kabul edilmektedir.
Çalışmalar, ilk kez, majör depresyonun çok küçük çocuklarda bile kronikleşebileceğini göstermiştir.
Çocuklarda depresyon tek bir nedene bağlanamaz. Çocuğun temel özellikleri, psikolojik özellikleri ve çevrenin etkileri nedeniyle ortaya çıkabilir. Hangi faktörün daha önemli olduğu çocuktan çocuğa değişir.
Ebeveynler hayattaki rollerini ayarlayamadıklarında, çocuk kendini yalnız ve çaresiz hisseder. Genellikle ebeveynler, çocuklarının yaşadığı krizden habersizdir. Çocukların farklı iç dünyaları olduğunu, hafızalarının çok güçlü olmadığını ve bazı şeylere dikkat etmediklerini düşünürler. Bununla birlikte, çocukların duyguları, ne kadar ilginç olursa olsun, son derece açıktır. Çevrelerinde olup bitenlerin farkındadırlar. Ancak yargı gelişmemiş olduğu için sorunların kaynağını anlamıyorlar ve çoğu zaman sorunların kendilerinden kaynaklandığını düşünüyorlar. Ebeveynler ve çocukları için çocuklarının ruh sağlığını etkileyen davranışlardan kaçınmaları önemlidir. Bebeklik ve çocuklukta ortaya çıkan psikolojik bozukluklar, çocukların ergenlik dönemine de yansır. Bir çocukta ruhsal depresyon yaşamı tehdit edici ve rahatsız edici olabilir.
Çocuklarda depresyonun en önemli nedeni doğuştan ayrılıktır. Çocuklar, annelerinin ayrılığına ilk etapta ani kaygı ve öfke patlamaları ile tepki verirler. Anneyi geri getirmeye çalışırlar. Sonra umutsuzluk, sessizlik, üzüntü ve gözyaşları var. Bir süre sonra kendini inkar etme ve kadere teslim olma durumlarıyla karşı karşıya kalırlar. Bu dönemde çocuklar yetişkinlerde depresyon belirtileri gösterir.
Bebeklikten itibaren güvenli bir ortamda yetişmeyen, ihtiyaçları karşılanmayan, stresli, ilgisiz, öğrenme veya davranış bozukluğu olan çocukların depresyona girme olasılığı daha yüksektir.
Çocuklarda depresyonun başlıca belirtileri şunlardır:
- Uygunsuz veya görünürde bir sebep olmaksızın mümkün olabilecek şeyler hakkında endişeli hissetmek.
- Uykusuzluk, kabus görme ve tek başına uyuyamama gibi şikayetler kendini gösterir.
- Genelde gergin, ağlayan, endişeli, konsantre olmada güçlük çekiyorlar.
- Kişiye aşırı bağımlılık, utangaçlık gibi davranışlar.
- Bir okul çocuğunun akranları ve akranları tarafından onaylanmayacağı korkusu gündeme gelir. Çocuk aklını konuşmak konusunda isteksiz olabilir, başkalarının yardımı ve desteği olmadan bir iş kurmak istemeyebilir ve bir arkadaşlık kurmakta zorluk çekebilir.
- Yanlış bir şey söyleyebileceği korkusu nedeniyle katılım azalabilir. Çalışmalarında başarılı olamayacağından endişe ettiği için okula gelmek istemeyebilir.
- Boş hissetmeyin.
- Çabuk ağla.
- Baş ağrısı, karın ağrısı gibi sık görülen fiziksel şikayetler.
- Sevdiğini yapmamak, zevk almamak, oyun oynamamak.
- Değersizlik hissi, birisinin sevilmediğinden veya daha az sevilmediğinden şikayet etme
- Olanları kendi suçluluğunuz olarak yorumlamak için suçluluk duyguları
- Hayal kırıklığı
- Talihsizlik
- Enerji eksikliği
- İletişim eksikliği
- Artan öfke veya düşmanlık
- Az ya da çok yemek yiyin
- Kızgınlık
- Aşırı hareketlilik veya tam tersi
- Dikkat dağınıklığı, okul başarısında başarısızlık
- Aile bağlarını koparmak, kelimeleri dinlememek veya çok sessiz olmak
- Aile dışına uyum sağlamada güçlük
- Aile sorunlarında işbirliğinden kaçının
- Aileden uzaklaş
- Artan arkadaşlık sorunları, izole ve yalnız hissetme
- Evden kaçmakla ilgili sözler veya girişimler
