Memelilerin çoğu fosili görsel olarak etkileyici değildir: bir tarafta bir avuç diş ve diğer tarafta bir kemik parçası bulunur. Bazıları ait oldukları türleri tanımlamak için bile yeterli değildir. Ancak doğru yerde küçük bir fosil, evrim hakkında çok heyecan verici sorular sorabilir.
Bilim Haber bülteninde yayınlanan yeni bir makalede, uluslararası bir araştırma ekibi de böyle etkileyici bir fosili tanımladı. Peru maymun diş bir dizi, Ucayalipithecus perdita adlı bir türe ait (bu kayıp Diyecekiz). Adı “Ucayali’nin kayıp maymunu” anlamına geliyor.
Kayıp Bu maymun türü, üyeleri hiç Amerika kıtasında bulunmayan Parapithecidae isimli bir aileden geliyor. Yaklaşık 31.7 milyon yıl önce yaşadığı belirlenmiştir. En yakın akrabası Mısır’da aynı anda yaşayan kimsedir. Qatrania wingi. Bu çok muhtemel kayıpbunun Afrika’dan da geldiğini ileri sürüyor.
Ancak, açık bir muamma var. Bu kadar yakın akrabaları olan maymunlar, 1.500-2.000 kilometre okyanus ve önemli karasal bölgelerle ayrılmış, Kuzey Afrika ve Güney Amerika gibi uzak yerlerde nasıl yaşadılar? Güney Kaliforniya Üniversitesi’nde Erik Seiffert liderliğindeki araştırma grubu; bu yeni fosiller, eski maymunların Atlantik’in Atlantik’i bir kereden fazla geçtiğine dair ilk kanıtı sağladığını gösteriyor. Ve inandırıcı bir şekilde.
Bilim adamları yıllardır bu konuyu tartışıyorlar. Evrimsel bir bakış açısından, iki olası açıklama vardır: coğrafi türleşme ve parçalanma. Coğrafi (allopatik) türleşme; Derin bir vadi veya nehir gibi yeni bir engelin ortaya çıkmasıyla, ortak bir türün aralığı bölündüğünde olur. Parçalanma, türler göç edip yeni bölgelere yerleştiğinde meydana gelir.
Afrika ve Güney Amerika eskiden süper şarjın (Pangea) parçalarıydı ve yan yana duruyordu. Maymunlar ortaya çıkıp kıtaya yayıldıktan sonra, Atlantik’in açılmasıyla farklı yönlere hareket etmelilerdi. Böylece, parçalanma coğrafi türleşme yoluyla gerçekleşti. Ancak Atlantik 180 milyon ila 120 milyon yıl önce açılmaya başladı. Bu maymunların kökeni çok daha yenidir. Bu ifade artık kabul edilmiyor.
Bunun yerine, bir okyanusta uzun mesafeli dağılım imkanımız var. Bugün var olan Güney-Orta Amerika maymunları, bu olayın en az bir kez olması gerektiğini gösteriyor. Bunun nasıl olduğunu tam olarak bilmiyoruz, ancak olasılıklardan birine göre, büyük bir fırtına bir kıyı ormanının bazılarını sökmüş ve okyanusun her yerine taşımış olabilir. Bu ormanın bu bölümünde hayvan yolcular varsa ve bölüm hızla hareket ettiyse, hayvanlar hayatta kalabilir ve yeni alanlara yerleşmiş olabilir. Bu olay elbette çok nadiren ve daha nadiren görülmelidir; ama şimdi bunun zaman zaman gerçekleştiğini biliyoruz.
En eski Güney Amerika maymunu kayıpmuhtemelen bu dağıtımın zamanını birkaç milyon yıl geriye itti. Daha önemlisi; Ayrıca bir kereden fazla olduğunu da gösterdi.
Diş şeklinin önemi
Kayıp Makale çoğunlukla bu yeni türün anatomisini açıklıyor ve araştırmacılar onu maymunun evrim ağacına nasıl uyduğunu belirlemek için kullanıyor. İyi korunmuş oldukları ve türler arasında farklılık gösterdikleri için ilişkileri yeniden kurmak için maymun dişlerinde çok fazla çalışma yapılır.
Her dişin çiğneme yüzeyi, dişe farklı bir şekil veren tepeler (yükseltilmiş parçalar) ve lavabolar (çukurlar) ile kaplıdır. Kayıp Makalede, yazarlar buldukları fosilleri aynı ailenin diğer üyelerinin dişleriyle ve diğer yaşayan ve maymunlarla karşılaştırdılar. Görüntülerden biri, alt çenedeki azı dişlerini gösterecek şekilde değiştirildi. Kayıp Mısır maymununun dişleri turuncu renkle vurgulanırken; Güney-Orta Amerika maymunları mavi renkle vurgulanmıştır.
H ve I dişli Mısır maymunları (turuncu) kayıp Maymunun dişleri (J, kırmızı) küçük havzalarla çok belirgin zirvelere sahiptir. Eğer bu bir görüş olsaydı, birbirine yakın duran bir dizi sarp tepeden oluşuyordu.
K (turuncu) Mısır’dan, L (mavi) Arjantin’den. Bu dişlerde, tepelerde merkezde derin bir havza oluşturan az miktarda tepe vardır. Buradaki manzara, derin bir vadi etrafındaki sürekli sırt dağlarından biridir.
Mısır ve Arjantin’den gelen bu dişler farklı bir ailenin maymunlarına aittir. Son diş M (mavi) Güney-Orta Amerika yaşayan bir maymundan (burada gösterilen diğer tüm dişler soyu tükenmiş olanlara aittir). Bu dişiyi K ve L dişleriyle karşılaştırmak, bu yaşayan Güney Amerika maymunu ile soyu tükenmiş iki maymun arasındaki benzerliği gösterir. Ama belli ki kayıp bu gruba uymuyor.
Kısacası, iki Güney-Orta Amerika maymunu var. Birisi kayıpDiğeri kalan tüm türleri içerir. Bu iki grup sadece uzak akrabalardır. Ancak her birinin Mısır’da yakın akrabaları var. Yani bu iki farklı maymun birlikte yolculuğa çıkmış olmalı.
Evrim için çıkarılacak sonuçlar
Buradaki sonuçlar şaşırtıcı olabilir. KayıpYaşayan Güney-Orta Amerika maymunlarının bir akrabası olarak, neredeyse aynı anda Amerikan kıtasına ulaşmış ve onlarla yaşamış olmalıdır.
Bu yaşam birlikte zor olmalıydı çünkü yakın akraba türler genellikle rekabet ediyor. Fakat kayıp Yeterince uzun süre hayatta kaldı ve iç mekana doğru uzun bir mesafe kat etti ve bir fosili geride bırakacak kadar iyi yerleşti.
Uzun menzilli dağılımın nadir olduğu düşünüldüğünde, bu iki maymun grubunun neredeyse aynı anda dağılması şaşırtıcıdır. Bu sırada kutuplardaki buz örtüleri genişledi ve deniz seviyeleri düştü. Deniz seviyesindeki bu düşüş, sal yolculuğunu kolaylaştırmak için önemli olmalıydı.
Son olarak, uzun mesafeli deniz yolculuğunda hayatta kalmak kayıp ve çağdaşları zor hayvanlar olmalı. Belki de yaşayan lemurlar gibi fizyolojik olarak sert koşullara uyum sağlayabildiler. Belki de yaşayan maymunlara özgü olan davranışsal esnekliğe güveniyorlardı. Ama nasıl yaparlarsa yapsınlar; Bir okyanus yolculuğunda hayatta kalmak, bu türlerin son derece ilginç hayvanlar olduğunu göstermektedir.
Yazarlar: Vivien Shaw, Isabelle Catherine Winder / The Conversation. Çeviren: Ozan Zaloğlu.
Dikkat: Sitemiz herkese açık bir platform olduğundan, çox fazla kişi paylaşım yapmaktadır. Sitenizden izinsiz paylaşım yapılması durumunda iletişim bölümünden bildirmeniz yeterlidir.
Kaynak: Popular Science
